‘Ik fiets er graag drie keer de Mont Ventoux voor op, in welke staat dan ook’

Toen ik vorig jaar zomer in gesprek was met gzicht over een dienstverband, kwam al snel de beklimming van de Mont Ventoux voor Tour du ALS ter sprake. Ik sprak met Mart over ons fietsverleden en alsof de prestaties uit het verleden een goede graadmeter waren voor mijn fietsconditie op dat moment, spraken we over richttijden voor de beklimming. Ik had de berg in 2014 gefietst in 1:35 uur. Naar beneden afgerond leek anderhalf uur me een mooi streven. Tot de vraag kwam hoe vaak ik de berg van plan was op te fietsen. Dan is anderhalf uur misschien geen fijne richttijd. En dat ik op dat moment inmiddels zes jaar ouder was, net vader was geworden, en al jaren niet veel kilometers meer maakte, dat schoof ik achteloos terzijde.

ALS

De ziekte ALS was mij op dat moment vooral bekend van campagnes en ik zag daarnaast nog levendig voor me hoe Fernando Riksen (oud-profvoetballer) enkele jaren eerder bij de Wereld Draait Door vertelde dat hij de ziekte had. Ik wist dat ik schrok toen ik dat zag, zo moeilijk als hij uit z’n woorden kon komen. Vooral de uitzichtloosheid en de langzame aftakeling leken me vreselijk. Toen ik hoorde dat collega Annemiek haar vader recent aan ALS had verloren en ook collega Noor dit in haar familie heeft meegemaakt, werd me duidelijk waarom wij als gzicht meedoen.

Uren maken

Ik schreef me in bij Tour du ALS en merkte dat ik weer gemotiveerd werd om te gaan trainen. Inmiddels had ik me ten doel gesteld om drie keer omhoog te fietsen en begon wat schema’s op te stellen. Bakjes pinda’s ruilde ik in voor komkommer en ik betrapte mezelf erop dat ik in de supermarkt keek naar het aantal calorieën in de speciaalbiertjes die ik graag drink. Het was inmiddels herfst en de prestaties waren nog fors minder dan in 2014. Verwonderend cq. teleurgesteld keek ik tijdens een training soms naar m’n hartslag. Uren maken, dat was de opdracht. Geen half werk.

In de herfst is fietsen door de regen nog tot daar aan toe, maar als de temperatuur in de winter ook nog richting het vriespunt gaat, helpt dat niet mee. Oplossing: een indoortrainer kopen waar je je fiets op zet. Voor de kenners: een Wahoo Kickr, Zwift erbij en je kunt levensecht fietsen. Nooit gedacht dat ik nog eens drie uur op zolder zou fietsen zonder een meter te bewegen.

Die trainingsuren begonnen zich uit te betalen en toen in de lente de zon ging schijnen en de fiets werd vrijgelaten, spartelde niet alleen de fiets als een koe in de wei, maar ik merkte vooral dat het fietsen aanzienlijk makkelijker ging dan een jaar eerder. Het aantal trainingsuren ging daarna verder omhoog en ook de prestaties stegen mooi mee. M’n broeken begonnen af te zakken en m’n overhemden waren ineens ook niet meer zo slim fit. Soms een nieuwe broek, en soms een extra gaatje in m’n riem erbij.

Gesloopt

Vrienden en familie vertelde ik over mijn deelname en als een soort stok achter de deur voor mezelf, vertelde ik dat ik drie keer de berg op ga. En dat daar best wat sponsoring tegenover mag staan.

Recent heb ik met drie anderen een mooi rondje in de Eifel en Limburg gefietst. Ruim 150km en 2500 hoogtemeters, en dat alles op een stevig tempo. Het was een memorabele dag, waar ik op het tweede klimmetje van de dag goede benen dacht te hebben en besloot weg te rijden bij de anderen. Die overmoed heeft me de rest van de dag achtervolgd. In die regio is het nergens vlak en na zo’n 80km hing ik over een hek, waarbij m’n fysieke gesteldheid het midden hield tussen gesloopt en volledig gesloopt en ik in staat was om op het fietspad te gaan liggen en in slaap te vallen. Gelukkig waren de anderen zo vriendelijk om even een koffiestop in te lassen op een terras. Daarna kon ik er weer tegenaan, het was immers niet heel ver meer, zo werd me verteld. Gelukkig wist ik niet dat we nog 70km te gaan hadden.

Financiële bijdrage

Ik nodig je van harte uit om ook een financiële bijdrage te leveren aan onderzoek naar ALS. In het ergste geval wordt er onderzoek gedaan en levert het niets op, en sla je het dessert een keer over als je uit eten gaat. In het beste geval draag je bij aan het redden van een leven van iemand die ALS krijgt. Steun jij mij? Doneren voor Tour du ALS kan hier of klik op de button onderaan de pagina.

Ik fiets er graag drie keer de Mont Ventoux voor op, in welke staat dan ook.

Deel deze post: